بنده در صنایع آلومینیوم جنوب، سالکو مشغول به فعالیت شده ام. یک دوره دو ماهه را با تمام سختی های آن در چین گذراندیم و هم اکنون بیش از سه ماه از پایان دوره گذشته ولی خبری از حق ماموریت ما نیست و هر وقت اعتراض می کنیم فقط تهدید به اخرج می شویم و یا گفته می شود با نرخ دلار چهار هزار و دویستی با شما حساب میکنیم ولی همان هم معلوم نیست که کی به شما داده می شود. وقتی نگاه کنید می بینید که مدیران اصلی اینجا بازنشستگانی هستند که جا به جوانهایی مثل ما نمی دهند که اتفاقا همه در دانشگاه های اصلی این مملکت درس خوانده ایم و از پس آزمون ورودی و از بین چندهزار نفر متقاضی انتخاب شده ایم و اکنون با حقوق یک و نیم میلیون با این اوضاع اقتصادی سپری میکنیم. حقوق پایین را میشود تحمل کرد ولی اینکه هیچ وقت نمی شود به حق استعداد خود رسید را چگونه بشود تاب آورد. مگر این بازنشستگان باید تا آخر عمر بر کرسی قدرت باقی بمانند.
باید صندلی های خودشون رو به شرکت های نیمه دولتی و خصوصی انتقال بدن و نیروهای جوان هم سرمست از اینکه جا برای جوانان باز شده باید شرکت های خصوصی رو هم مکلف کنید اینها رو استخدام نکنن.
بزارید جوانا بیان سر کار شمابرین استراحت کنید