جوانان با توجه به نا امیدی از وضعیت اقتصادی خانواده های خود و نا امیدی از آینده حرف والدین را نمی پذیرند اینهایی را که نوشتید برای کشوری صدق میکند که لا اقل جوانان در آن روزنه امیدی به آینده داشته باشند وقتی یک جوان خود را با خانواده خود که سنی از آنها گذشته مقایسه میکند نی گوید اینها که در شرایط بهتری نسبت به من سالهای زندگیشان را گذرانده اند به این وضع اقتصادی رسیده اند من با این موقعیت هیچ کاری از دستم بر نمی آید پس جوان گوشه نشین میشود و یار و رفیق فضای مجازی اصل مشکل همین جا است که هیچ مسئولی حاضر به پذیرش آن نیست