اگر ما مردم جدای از سیاستها و نگرشهای اعتقادی و اقتصادی و.. به جمله ای که می گوید از هر دست که بدی از همان دست هم می گیری! اعتقادی قلبی داشتیم ! کسی در فراهم کردن نیازهای اولیه زندگی اش در سختی نبود! ( چرخه برکت در حقیقت با همین نگرش به حرکت می افتد وگرنه خدا همیشه رحمان و رحیم است ) چرا که این باور باعث ایجاد اعتماد جمعی می شد و افراد نیازمند حقیقی مشخص بودن! و گروه خیرین هم طیف گسترده تری داشتن! حتی افراد سود جو هم به علت همین اعتقاد قلبی چون چوب فرصت طلبی ها را خورده بودن! کم کم هدایت می شدن به مسیر درست و انسانی و اخلاقی ...
تواین وانفسای روزگار عجب کار بزرگیه.....