کبگانیان در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان:
شرم داریم حقوق اعضای هیئت علمی را اعلام کنیم
قائم مقام ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور گفت: میزان حقوق اعضای هیئت علمی دانشگاهها بسیار کم است و از اعلام آن شرم داریم.
منصور کبگانیان، قائم مقام ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور و دبیر ستاد علم و فناوری شورای عالی انقلاب فرهنگی در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه دانشگاهی گروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره مصوبه اخیر دیوان عدالت اداری پیرامون تعیین سقف حقوق اعضای هیئت علمی دانشگاهها، اظهار کرد: بحث عدم افزایش ۵۰ درصدی حقوق اعضای هیات علمی را به دولت و سازمان برنامه و بودجه منتقل کرده ایم.
دبیر ستاد علم و فناوری شورای عالی انقلاب فرهنگی در ادامه ضمن تایید پایین بودن حقوق اعضای هیئت علمی، گفت: حقوق اعضای هیئت علمی در سالهای گذشته با رشد مناسبی رو به رو نبوده است. هیئت علمی‌های جوان به دلیل اعمال نشدن افزایش پنجاه درصدی حقوق بیشتر از سایر اعضای هیئت علمی ضربه می‌بینند، زیرا در ابتدای تشکیل زندگی هستند و معمولا امکانات اولیه سکونت را هم در اختیار ندارند.
او با بیان اینکه شرم داریم میزان حقوق اعضای هیئت علمی جوان را اعلام کنیم ادامه داد: بین حقوق اعضای هیئت علمی با عرف جامعه و حقوق کارکنان سایر دستگاه‌ها فاصله معناداری وجود دارد و باید به این موضوع توجه جدی شود.
قائم مقام ستاد راهبری اجرای نقشه جامع علمی کشور درباره میزان پیشنهادی به مجلس در بودجه سال ۱۴۰۰ برای ساخت واکسن کرونا، گفت: شورای عالی رقمی را برای واکسن سازی پیشنهاد نداده است و این اقدام را به دستگاه‌های متولی واگذار کرده ایم تا اعداد و ارقام دقیق را تعیین کنند. علاوه بر این درخواست کرده ایم حمایت از پروژه‌های واکسن سازی جدی باشد و تخصیص بودجه حتما اتفاق بیفتد. عمده شرکت‌های در حال ساخت واکسن کرونا شرکت‌های دانش بنیان هستند که در کنار آن‌ها شرکت‌های بزرگی مثل پاستور و رازی هم مشغول به کار هستند.
گفتنی است، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری هفته گذشته به صحن علمی مجلس فراخوانده شد و سوال رحمت الله نوروزی نماینده مردم علی آباد از او درباره علت عدم افزایش ۵۰ درصدی حقوق و مزایای کارکنان وزارت علوم و مراکز وابسته به این وزارتخانه در دستور کار قرار گرفت.
پس از استماع توضیحات وزیر علوم، نماینده مردم علی آباد در مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: از توضیحات وزیر علوم قانع نشده است و وزیر علوم دومین کارت زرد خود را از مجلس گرفت.
انتهای پیام/
ولی وقتی یک معلم یا یک استاد اگر حقوق بالا بگیره ناراحت میشین.
معلم یا استادی که عمرشو می ذاره برای فرهنگ جامعه باید به اندازه ای در رفاه باشه که فقط فکرش برای آموزش و پرورش دانش آموزان و دانشجویان کارآمد باشه و آن موقع هست که این بودجه ای که برای اساتید یا معلمان صرف میشه چندین برابر به جامعه برمی گرده
ببینید شرکت هایی مثل گوگل و مایکروسافت و.. چقدر بودجه برای تحقیقات و توسعه و آموزش صرف می کنند تا حساب کار دست تان بیاد.
البته باید سیستمی تعریف بشه که فردی بیسواد سمت استاد و معلم رو اشغال نکنه
نظر همه دوستان را خواندم
مشکل واقعی اینجاست که از یک جایی به بعد گزینشها برای انتخاب هیئت علمی ها در اکثر مواقع واقعی نبود و فرمایشی شد.بله اگر ما امروز امثال دکتر ماتدگاریها.دکترخدادوست ها.دکتر غریب و... داشتیم واقعا حقشان به گردن جامعه خیلی بیش از این حرفها بود ولی الان متاسفانه این گونه نیست
بنده خودم در یکی از دانشگاههای علوم پزشکی هستم که 23 سال عمرمو در بالین گذاشتم با مدرک فوق لیسانس ودر کار خود بسیار خبره هستم و به عنوان مربی بالین خدمت می کنم وحقوقم بدون کسورات 7م است و همکار با سابقه 20سال هیئت علمی شده و تحربه بالینی انچنان هم نداره وفقط مشغول تولید مقالاتی است که متاسفانه ندیدم دردی از جامعه هم دوا کند و خیلی مواقع پایشان را هم در بیمارستان نمی گذارند و حقوق 3 برابر بنده!با این وضعیت خیلی وقت ها به خودم می گویم من هم اندازه ارزشی که برایم قائلند به دانشجو کار یاد دهم ولی باز در عمل وجدانم اجازه نمی دهد چون سر وکار ما با جان بیماران است ولی همکارانی را دیده ام که این کار را می کنند
به نظرم نظام رتبه بندی مانند معلمان باید در دانشگاهها بجای هیئت علمی طراحی شود چون در سالهای اتی با این شیوه مدرسان خبره کشور در هر رمینه کاری ورشته ای را از دست خواهیم داد از ما و عمر ما که گذشت
ولی نگاه اینچنینی به قضایا از طرف تصمیم گیران کلان کشوری فقط باعث ایجاد تفرقه افکنی بین پرسنل شده چه کارمند هیئت علمی و غیره .حتی رقابت ناصحیح بین خود هیئت علمی ها
به خدا قسم الان ماهی 2800000 می گیرم.
خدا رو شکر که معلم هستم و با دانش آموزهای عزیزم سر و کار دارم. بچه های عزیزم هستن
ان شاالله وضعیت همه خوب بشه ؛ وضع ما هم خوب میشه
من عاشق معلمی هستم و ناراضی نیستم.
توجه کنیم که وضع همه مون خرابه، بدون ماشین و خونه اجاره
اکثرا به زندگی هامون نمی رسیم
ولی آموزش به بچه ها از همه چیز مهمتره
ببینید من خودم عضو هیات علمی دانشگاه دولتی در تهران هستم با ۲۰ سال سابقه خدا می داند هنوز هم مستاجر هستم و یک ماشین ریو مدل ۹۰ دارم که اون هم همون سال ۹۰ گرفتم بنده تا ۳۱ سالگی مشغول درس خوندن بودم و توی خوابگاه زندگی می کردم وقتی درسم تمام شد و به خودم اومدم دیدم هیچ چیز ندارم الان هم که ۴۸ سال سن دارم از دوستانم که با مدرک دیپلم سر کار رفتند واقعا وضعیت اقتصادی به مراتب بدتری دارم لطفا کسانی که نظر میدهند انصاف رو رعایت کنند قابل ذکر است که در دوره کارشناسی ارشد و دکتری رتبه یک بودم و فارغ التحصیل دانشگاه تهران هستم.
مردمی که درک نمیکنند تربیت افراد متخصص که گره گشای مشکلات جامعه هستند از مسیر دانشگاه و اساتید قدرتمند میگذرد.
علم، فرهنگ، هنر