چرخ‌هایی که هنوز می‌چرخند؛ احیای هنر فراموش‌شده چال‌بافی در ساوجبلاغ
در روزگاری که صدای ماشین‌آلات صنعتی جای چرخ‌های دستی را گرفته، هنوز هم در گوشه‌هایی از کشور، هنرمندانی هستند که چرخ زندگی‌شان با چرخ سنتی کاربافی می‌گردد.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ رویا نادری - کاربافی یا چال‌بافی، یکی از هنرهای اصیل نساجی ایران با قدمتی هزارساله است که در گذشته‌ای نه‌چندان دور، در بسیاری از خانه‌های ایرانی رایج بود. اما امروز این هنر به مدد تلاش برخی هنرمندان و همراهی نهادهای فرهنگی، بار دیگر در کارگاه‌های کوچک جان گرفته است.
در یکی از این کارگاه‌ها، روزانه ۸ متر پارچه با دستانی ماهر و با کمک یک چرخ ساده تولید می‌شود؛ پارچه‌هایی نرم، با کیفیت و مورد توجه حتی بازارهای خارجی، این هنر که بیشتر در مناطق یزد، کاشان و البرز رواج داشته، اکنون به عنوان فرصتی تازه برای اشتغال جوانان مطرح شده است.
خانم معدن‌نژاد، کارشناس صنایع‌دستی اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی ساوجبلاغ در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت: ما در این اداره تلاش کردیم آموزش این هنر را در دسترس جوانان و علاقه‌مندان قرار دهیم. با تأمین اعتبار، می‌توان آموزش‌ها را گسترده‌تر و حتی کارگاه‌های بیشتری را تجهیز کرد تا این حرفه نه‌تنها حفظ، بلکه احیا شود.
او افزود: مواد اولیه، ابزار سنتی و فضای کار در صورت علاقه‌مندی افراد، توسط اداره در اختیار آن‌ها قرار می‌گیرد و این آموزش‌ها می‌تواند زمینه اشتغال خانگی را نیز فراهم کند.
در میان کارآموزان این هنر، شور و علاقه موج می‌زند.
یکی از آن‌ها می‌گوید: اول فکر نمی‌کردم این‌قدر لذت‌بخش باشه. وقتی پارچه‌ای رو با دست خودت می‌بافی، حس خیلی خاصیه.
دیگری می‌افزاید: از این طریق می‌تونم هم یه هنر یاد بگیرم، هم در آینده برای خودم کار راه بندازم.
کاربافی، هنری‌ست که شاید صدایش کمرنگ شده باشد، اما هنوز در دل برخی، گرم و زنده است؛ چرخی که اگر بچرخد، نه‌فقط پارچه، که سنت، هنر و امید را هم خواهد بافت.
