باشگاه خبرنگاران جوان -  در غروب‌های دهه‌  اول محرم، در گوشه‌ای از خاک سرسبز تنکابن، غبار میدان با نوای حزن‌انگیز نی و چکاچک شمشیرها در هم می‌آمیزد.

 اینجا نه یک صحنه‌  نمایش صرف، که میعادگاه سنت و هنر است؛ جایی که واقعه‌  کربلا نه فقط روایت، بلکه به تصویر کشیده می‌شود.

در دهستان میرشمس‌الدین، آیینی ریشه‌دار و صدساله، امروز جامه‌ای نو بر تن کرده و با نام «روضه تصویری» و «تعزیه نوین»، قلب هزاران نفر، از پیر و جوان را به تپش وا می‌دارد و چشم‌ها را به جای اشک، به تماشای عمیق واقعه‌ای تاریخی دعوت می‌کند.

اینجا دیگر خبری از نسخه‌خوانی‌های سنتی و اجرای محدود در یک تکیه نیست. صحنه، میدانی وسیع است که با بهره‌گیری هوشمندانه از نورپردازی‌های موضعی، موسیقی حماسی-آیینی و دکورهای عظیم، مخاطب را به قلب نینوای سال ۶۱ هجری پرتاب می‌کند. این شکل تکامل‌یافته از تعزیه، که میراثی سینه به سینه در این منطقه است، تلاش می‌کند تا از مرزهای یک سوگواری شنیداری فراتر رفته و با بازآفرینی تصویری و ملموس مصائب اهل بیت، تجربه‌ای حسی و عمیق برای مخاطب خلق کند. این رویکرد هنرمندانه، پلی است میان حافظه‌ی تاریخی یک ملت و زبان بصری نسل جدید؛ نسلی که با تصویر و نمایش بیش از کلام، ارتباط برقرار می‌کند.

میرشمس‌الدین را می‌توان به حق، خاستگاه و قلب تپنده‌  این سبک از آیین عاشورایی دانست. اهالی این دیار، بیش از یک قرن است که عشق و ارادت خود را در قالب هنر شبیه‌خوانی به نمایش می‌گذارند.

اما آنچه امروز این منطقه را متمایز کرده، شجاعت در نوآوری و توانایی در پوست‌اندازی این سنت کهن است. برگزارکنندگان با درک صحیح از نیازهای زمانه، توانسته‌اند با حفظ اصالت و روح معنوی تعزیه، آن را با عناصر نمایشی مدرن بیارایند و از این طریق، نه‌تنها مخاطبان وفادار خود را حفظ کنند، بلکه جمعیت عظیمی از نسل جوان و حتی افرادی که پیش از این کمتر با تعزیه ارتباط برقرار می‌کردند را به سوی خود جذب نمایند.