در گفتگو با مادر شهبد اقتدار خراسان جنوبی:
داغ فرزند را هیچ شعری تسلی نمی‌دهد؛ فقط یادش را زنده نگه می‌دارم
مادر شهید مهدیار پوریامین می‌گوید داغ فرزند چنان بر دلش نشسته که حتی توان سرودن یک بیت شعر را هم از او گرفته است.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ فهیمه کدخدا - فهیمه قیصری، معلم بازنشسته و مادر شهید مهدیار پوریامین می‌گوید هیچ شعر و واژه‌ای تاکنون نتوانسته مرهم داغ دلش باشد؛ هرچند دل‌نوشته‌هایی دارد، اما هنوز نتوانسته شعری درباره فرزند شهیدش بسراید.
او که از دوران کودکی با شعر مانوس بوده، می‌گوید از ۹ سالگی به سرودن شعر‌های مذهبی و احساسی پرداخته و همواره شهدا جایگاه ویژه‌ای در سروده‌هایش داشته‌اند، اما حالا که فرزند خودش شهید شده، شعرهایش هم خاموش شده‌اند.
مهدیار پوریامین، جوان ۲۲ ساله‌ای بود که در پادگان تیپ یک امیرالمؤمنین، بر اثر انفجار موشک به شهادت رسید. مادرش او را جوانی نجیب، باهوش، سخت‌کوش و متواضع معرفی می‌کند و از لحظه دریافت خبر شهادت می‌گوید: «وقتی خبر آمد، حس کردم جانم از تنم بیرون رفت. هیچ‌وقت نمی‌شود به این درد عادت کرد.»
قیصری می‌گوید بعد از شهادت پسرش حتی نتوانسته یک شعر برای او بسراید: «واژه‌ها از من فرار کرده‌اند. شعر همیشه برایم ابزاری برای بیان احساس بود، اما داغ فرزند، زبانم را بسته است.
او معتقد است در مقابل تحریف‌های دشمن، فرهنگ و ادبیات نقش دارند، اما توان دفاعی و فرهنگ مقاومت مهم‌تر است و می‌گوید: «فرزندم اهل شعر نبود، اهل عمل بود؛ اگر امروز بود، شاید فقط سکوت می‌کرد.»
تنها پیام این مادر شهید به جامعه، توجه به جوانان است: «به نسل جوان اهمیت بدهید و مسیر درست را به آنها نشان دهید.»
مادر شهید مهدیار پوریامین می‌گوید در روز‌های سخت پس از شهادت، خانواده، مردم شهر و مادران شهید، تنها دلگرمی و همراهی او بوده‌اند؛ اما داغ دلش همچنان خاموش و ماندگار است.
شهید «مهدیار یامین‌پور» از دانش‌آموختگان جوان رشته پرستاری بود که پس از اتمام تحصیلات دانشگاهی، همزمان با انجام خدمت سربازی، در جریان حمله اخیر اسرائیل به ایران، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
