باشگاه خبرنگاران جوان؛ نفیسه خلیلی - سیداحمدرضا صدر، گوینده رادیو گفت‌و‌گو در استودیوی شبکه خبر به شرح ماجرای حمله رژیم صهیونیستی به ساختمان شیشه‌ای پرداخت و گفت: از همان ابتدای آغاز دفاع مقدس ۱۲ روزه، رادیو گفت‌و‌گو با رویکرد اطلاع‌رسانی وارد میدان شد و نوع ساختار برنامه‌ها را تغییر داد. تیم‌های مختلفی مشغول فعالیت بودند. البته همکاران این احتمال را می‌دادند که صداوسیما مورد هدف قرار بگیرد. تقریباً از صبح همان روز رسانه‌های رژیم شروع به تهدید کردند. البته در روز قبل هم این تهدیدات شنیده می‌شد. ولی هیچ‌کدام از همکاران توجهی به تهدیدات دشمن نکردند و نخواهند کرد. 

صدر ادامه داد: برنامه من حدود ساعت ۱۴ بعدازظهر شروع می‌شد، که قرار بود تا ساعت ۲۲ شب ادامه پیدا کند. ساعت حدود ۱۸:۳۰ دقیقه بود، که ما خبردار شدیم احتمال حمله به صداوسیما قوی است، ولی همکاران گفتند ما می‌ایستیم و برنامه را ادامه می‌دهیم. برنامه به صورت زنده ادامه داشت، تا اینکه به ساختمان شیشه‌ای حمله شد. من همان زمان روی آنتن بودم و با یکی از کارشناسان گفت‌و‌گو می‌کردم. البته دقایق قبل از حمله، از سمت همسرم خبردار شدم که عکس ساختمان شیشه‌ای گذاشته شده و گفتن که می‌خواهیم اینجا را مورد هدف قرار بدهیم. من گفته بودم توکل بر خدا، ما که حضور داریم و هیچ اتفاقی نمی‌افتد.

این گوینده افزود: زمانی که رسانه مورد حمله قرار گرفت، من داخل استودیو بودم. میکروفن باز بود و در حال صحبت بودم. وقتی صدای انفجار را شنیدم، سکوت کردم؛ چون ما نباید اتفاقات را سریع انتقال بدهیم و باید منتظر واکنش ستاد بحران سازمان صداوسیما باشیم. زمانی که خانم امامی به حمله ساختمان شیشه‌ای اشاره کرد، من با اشاره به همکارانم اشاره کردم که این خبر اعلام شد؟ وقتی خبر حمله تایید شد، من هم حمله به صداوسیما را اعلام کردم و رادیو ادامه داد. اگرچه شبکه خبر برای چند لحظه قطع شد، اما ما ادامه دادیم. چون رادیو رسانه‌ای است که باید همیشه باشد. رادیو رسانه بحران است و رسانه بحران باید در هر موقعیتی صدای خود را حفظ بکند. ما برنامه را ادامه دادیم؛ تاجایی که ادامه دادن برنامه میسر نبود.

وی خاطرنشان کرد: من باید از دو نفر از همکارانمان تشکر بکنم. بچه‌هایی که پشت صحنه هستند، کمتر دیده شدند. ما صدابردار بزرگواری داشتیم که تا آخرین لحظه ایستاد. تهیه‌کننده خوبمان و دو نفر از همکاران هماهنگی‌مان تا آخرین لحظه حضور داشتند. با وجود اینکه فهمیده بودیم چه اتفاقی در صداوسیما افتاده و آرام آرام دود ناشی از آتش‌سوزی در داخل استودیو پیچیده بود و می‌دانستیم احتمال آتش‌سوزی هست، اما با تدبیری که تهیه‌کننده اتخاذ کرده بود ما بر اساس یکسری آیتم‌ها نگذاشتیم آنتن قطع بشود. بنابراین، آنتن رادیو گفت‌و‌گو حتی برای لحظه‌ای قطع نشد و شنوندگان همچنان صدای رادیو گفت‌و‌گو را داشتند. به جرات می‌توان گفت که آخرین نفراتی که از ساختمان شیشه‌ای خارج شدند، بچه‌های رادیو گفت‌و‌گو بودند. چون ما در طبقه زیرزمین بودیم و تا حدودی فرصت داشتیم دیرتر از ساختمان خارج شویم. بنابراین، می‌توانستیم آنتن را بیشتر حفظ بکنیم.