باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی تبار- به گزارش فارن افرز، بحران وابستگی ایالات متحده به داروها و مواد اولیه دارویی وارداتی، به‌ویژه از چین و هند، به یکی از نگرانی‌های فزاینده در سطح ملی تبدیل شده است. در حالی‌که حدود ۸۰ درصد از سیپروفلوکساسین، داروی حیاتی مقابله با آنتراکس، از خارج وارد می‌شود، بیشتر مواد اولیه آن در چین تولید می‌شود؛ این وابستگی، آمریکا را در برابر بحران‌های زیستی، اختلالات تولید یا تصمیمات استراتژیک رقبا به شدت آسیب‌پذیر کرده است.

 طبق این گزارش، واردات دارویی آمریکا در سال گذشته ۴۰ درصد افزایش یافته و چین و هند اکنون بزرگ‌ترین تأمین‌کنندگان داروهای ژنریک ارزان‌قیمت هستند. در مقابل، کشورهای اروپایی نظیر آلمان، ایرلند و سوئیس با صادرات داروهای برند و اختصاصی، بازار ارزشمندتری را در دست دارند.

به گزارش فارن افرز، با وجود هشدارهای پنتاگون درباره خطرات امنیتی ناشی از تسلط چین بر بازار جهانی مواد اولیه فعال دارویی (API)، دولت ترامپ راهکار تعرفه‌ای را پیشنهاد داده است. رئیس‌جمهور ایالات متحده خواستار وضع تعرفه‌های ۲۰۰ درصدی بر واردات دارویی شده و معتقد است این اقدام می‌تواند تولید داخلی را احیا کند. با این حال، کارشناسان هشدار می‌دهند که چنین سیاستی نه‌تنها به کمبود داروهای حیاتی مانند شیمی‌درمانی، پنی‌سیلین و تزریقی‌های استریل می‌انجامد، بلکه راه‌اندازی ظرفیت جدید تولید داخلی نیز بین سه تا پنج سال زمان خواهد برد.

به گزارش فارن افرز، بررسی‌ها نشان می‌دهد که ریشه بحران فعلی در ترکیبی از سیاست‌های مقرراتی، الزامات زیست‌محیطی سخت‌گیرانه و انگیزه‌های اقتصادی نهفته است. در حالی‌که در دهه ۱۹۸۰ با تصویب قانون تسهیل تایید داروهای ژنریک، مسیر برای رقابت و واردات هموار شد، کاهش تدریجی تولید داخلی به‌ویژه از دهه ۲۰۱۰ به‌دلیل پایان انحصار داروهای پر فروش و جهش تولید در چین و هند شتاب گرفت.

از سوی دیگر، قوانین سخت‌گیرانه زیست‌محیطی در آمریکا و اروپا، بسیاری از تولیدکنندگان را به انتقال خطوط تولید به کشورهایی با نظارت‌های سهل‌گیرانه‌تر و هزینه‌های پایین‌تر سوق داده است. به عنوان مثال، در سال ۲۰۲۱ چین تقریباً نیمی از صادرات جهانی مواد اولیه آنتی‌بیوتیک‌ها را در اختیار داشت و ظرفیت تولید بالای آن در آموکسی‌سیلین، آمریکا را در صورت بروز بحران، کاملاً آسیب‌پذیر می‌سازد.

به گزارش فارن افرز، برخی داروهای حیاتی نظیر هپارین که پایه بسیاری از درمان‌های مدرن به شمار می‌روند، نیز به‌دلیل تغییرات مقرراتی یا صرفه‌جویی اقتصادی به‌تدریج از تولید داخلی خارج شده‌اند. در نتیجه، یک اختلال در زنجیره تأمین بین‌المللی می‌تواند به‌سرعت بخش‌های مختلف درمانی آمریکا را فلج کند.

در نهایت، کارشناسان بر این باورند که راهکار تعرفه‌ای نه‌تنها پاسخ‌گوی ریشه‌های این بحران نیست، بلکه خطر تشدید کمبودها را نیز در پی دارد. بازنگری در سیاست‌گذاری، سرمایه‌گذاری هدفمند، و ایجاد زیرساخت‌های بومی پایدار برای تولید دارو از جمله راهکارهایی است که می‌تواند به کاهش این وابستگی مزمن منجر شود.