باشگاه خبرنگاران جوان؛ محبوبه کباری - احمد کرمی راد عضو هئیت مدیره انجمن سازه‌های فولادی با بیان اینکه  آمارها نشان می دهد که  ۶۰ درصد از آب تهران از طریق چاه ها است و در بسیاری از مناطق تهران ما شاهد فرونشست زمین تا ۳۰ سانتی متر است گفت:  تمرکز جدی در تهران هم به لحاظ جمعتی امروز مسئله تهران  تا ۱۰ روز آب داریم و مشخص نیست بعد از ۱۰ روز چه اتفاقی می افتد.

وی ادامه داد:در کلانشهرهایی که در حوزه مرکز ایران قرار دارند، این میزان فرو نشست تا ۹۰ درصد هم می‌تواند افزایش پیدا کند. 

او بیان کرد:  سازه‌های فلزی و بتنی، در دو حوزه مصرف آب قابل مقایسه هستند. یکی تولید فولاد و دیگری تولید سیمان است. جدای از استراتژی‌هایی که داریم، معمولاً کارخانه‌های فولاد باید در نزدیکی دریاها و کارخانه‌های سیمان در کنار معادن خود قرار بگیرند. هر دو این‌ها نیاز به آب بسیار زیادی در فرآیند تولید دارند.

کرمی راد توضیح داد: وقتی محصولات وارد شهر می‌شوند، می‌توانیم سازه‌های بتنی را با سازه‌های فلزی مقایسه کنیم. به‌طور تقریبی، یک ساختمان بتنی بین دو و نیم تا سه برابر آب بیشتری مصرف می‌کند نسبت به یک سازه فلزی. این نکته اهمیت زیادی دارد، ولی سوال بزرگ‌تری وجود دارد که باید به آن توجه کرد: چه آبی با چه کیفیتی در سازه‌های بتنی استفاده می‌شود؟

وی افزود: در حال حاضر، در تهران نه دریا وجود دارد، نه دریاچه، و نه اقیانوسی. در واقع، برای تولید بتن از آب آشامیدنی یا آب تصفیه‌شده استفاده می‌شود و ذخایر ملی ما در آب‌آشامیدنی حتی زیر ۵ درصد کل منابع آبی تهران است. ما از همین آب آشامیدنی برای شستشوی شن و ماسه و تهیه بتن استفاده می‌کنیم.

عضو هیئت مدیره انجمن سازه‌های فولادی توضیح داد: آب به طور مداوم باید به ماشین‌های بتن‌یر یا میکسرها منتقل شود و بعد از اجرای سازه بتنی نیز ما از آب شهر تهران برای عمل‌آوری بتن استفاده می‌کنیم. دقت کنید بعد از ساخت بتن، باید آن را تا چند روز خیس نگه دارند تا بتوانند فرم و روکش آن را به درستی حفظ کنند.

وی تصریح کرد: دو نوع سازه (بتنی و فلزی) از نظر علمی بهترین گزینه‌ها برای ساخت هستند، اما کشورها معمولاً بر اساس منافع ملی خود و در مواجهه با بحران آب، تصمیم‌گیری می‌کنند. حالا سوال اینجاست که چرا آب آشامیدنی باید به این صورت در سازه‌های بتنی استفاده شود در حالی که ما سرمایه‌گذاری جدی در صنایع فولاد داریم؟

کرمی تاکید کرد: خیلی‌ها می‌گویند که ممکن است اختلاف قیمت ایجاد شود. سازه بتنی معمولاً ارزان‌تر از سازه فلزی به نظر می‌رسد، اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که در ساختمان‌های متعارف پنج تا هفت طبقه—که بیشتر از ۹۵ درصد پروانه‌های ساختمانی شهرداری را شامل می‌شود—اختلاف هزینه بین سازه‌های فلزی و بتنی حدود یک تا یک و نیم میلیون تومان است. اگر مزایای مستقیم و غیر مستقیم سازه‌های فلزی را در نظر بگیریم، این عدد غیرمستقیم دوباره جبران می‌شود.

وی افزود: همچنین، واقعاً آیا در تهران آپارتمان‌هایی با قیمت زیر ۱۰۰ میلیون تومان پیدا می‌شود؟ اگر این‌طور باشد، آیا یک میلیون تومان ارزش این را دارد که بیاییم ساختمان‌ها را در برابر زلزله با روش‌های مهندسی بیمه کنیم؟

او بیان کرد: ما باید از سازه‌هایی استفاده کنیم که با محیط زیست سازگارتر هستند و بازیافت آن‌ها پذیرفته شده است. در تهران آماری وجود دارد که بعد از ۲۰ تا ۲۵ سال، ساختمان‌ها تخریب و نوسازی می‌شوند. در هر کوچه‌ای که خراب می‌کنند، معمولاً ساختمان‌هایی با عمر متوسط زیر ۳۰ سال را جایگزین می‌کنند. 

کرمی راد تاکید کرد: به طور کلی، این موارد نشان می‌دهند که باید به سمت سازه‌های فلزی برویم که هم بهینه‌تر هستند و هم به حفظ محیط زیست کمک می‌کنند. 

عضو هئیت مدیره انجمن سازه‌های فولادی با بیان اینکه  در مورد تهران، باید بگم که این شهر برای به دست آوردن تعادل با طبیعت بیش از هزار سال زمان نیاز دارد افزود: سازه‌های بتنی و فولادی که اینجا ساخته می‌شن، از کجا میاد و چه زمانی به چرخه اکوسیستم باز می گردد.

وی ادامه داد:به عنوان مثال، ساختمان‌های فولادی، وقتی با آهن ساخته می‌شود، نیازی به ایجاد مکان‌های تخصصی برای زباله و بازیافت ندارند و می‌توانند به کارخانه‌های بازیافت برگردند.

او گفت: باید به زمین‌های اطراف شهریار، رباط کریم و پرند نگاه کنیم. در این ۴۰-۵۰ سال، چه مقدار ماسه و معادن طبیعی رو از بستر رودخانه‌ها برداشت کردیم و به بتن تبدیل کردیم؟ واقعاً اکوسیستم طبیعی شرق و غرب تهران رو تخریب کردیم. این مسئولیت اجتماعی ماست.

وی افزود: باید پیشنهاد‌هایی برای حل این مشکل ارائه بدیم. به عنوان مثال، شهرداری و وزارت مسکن می‌توانند مشوق‌هایی برای ساخت سازه‌های فلزی ارائه کنند. وقتی به شهرداری اعلام می‌شود که مشکلاتی از قبیل آب و محیط زیست وجود دارد، باید رئیس شهرداری با ما مشورت کنه و بگه اگر کسی ساختمان فلزی بساز ، در پروانه‌اش تخفیف می‌دهیم.

او بیان کرد: اگر وضعیت به این شکل پیش بره، ما به سمت سازه‌های فلزی حرکت خواهیم کرد و هزینه ساخت و ساز به یک سوم کاهش پیدا می‌کند.

وی توضیح داد: ساختمان‌های فلزی می‌توانند بیش از ۱۰۰ سال عمر کنند، در حالی که ساختمان‌های بتنی معمولاً عمر کمتری دارند. در دنیا، اجازه نمی‌دهند ساختمانی زیر ۷۰ تا ۱۰۰ سال توسعه پیدا کنه. طبق آمارها، بیش از ۶۰ درصد آب تهران از طریق چاه‌ها برداشت می‌شود و این موضوع باعث فرو نشست‌های سنگین در برخی مناطق شده که خودش یک فاجعه بزرگ برای تهران و دیگر کلانشهرهاست.

کرمی راد گفت: در حال حاضر، آب آشامیدنی که برای تولید بتن استفاده می‌شود، باعث افزایش هزینه‌ها می‌شود. آب آشامیدنی نه تنها برای شستشوی مصالح بتنی استفاده می‌شود، بلکه برای نگهداری بتن هم کاربرد دارد. در کل، باید پرسیده شود چرا آب آشامیدنی باید برای سنگ و بتن مصرف شود در حالی که ما می‌توانیم از سازه‌های فلزی استفاده کنیم؟

وی ادامه داد: اگرچه ممکن است سازه‌های بتنی ارزان‌تر به نظر برسند، اما با در نظر گرفتن مزایای سازه‌های فلزی، این اختلاف قیمت به راحتی جبران می‌شود. در نهایت، باید به محیط زیست و هزینه‌های بلندمدت هم فکر کنیم.