باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - در حالی که مذاکرات آتش‌بس در غزه به مراحل حساس خود رسیده، موضع‌گیری‌های اخیر رژیم صهیونیستی بار دیگر پرده از چهره جنگ‌طلبانه و غیرانسانی این رژیم برداشته است. بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم، با رد پیشنهاد آتش‌بس ارائه‌شده از سوی مصر و قطر، بار دیگر نشان داد که اولویتش نه صلح و نجات جان انسان‌ها، بلکه تداوم خشونت و حفظ منافع سیاسی شخصی است.

رد صلح، انتخاب جنگ: چهره واقعی نتانیاهو

تصمیم نتانیاهو برای رد پیشنهاد آتش‌بس مصر و قطر که با تأیید حماس و حمایت میانجی‌گران بین‌المللی همراه بود، نه‌تنها نقض آشکار اصول دیپلماتیک، بلکه نشانه‌ای از عزم این رژیم برای تداوم جنایات جنگی است. این پیشنهاد، که با طرح استیو ویتکاف، فرستاده ویژه آمریکا، هم‌خوانی ۹۸ درصدی داشت، شامل تعلیق ۶۰ روزه عملیات نظامی، تبادل اسرا (آزادی ۱۰ اسیر اسرائیلی در برابر ۲۰۰ اسیر فلسطینی)، و ارسال کمک‌های بشردوستانه گسترده به غزه بود. اما نتانیاهو با اصرار بر آزادی یک‌جای ۵۰ اسیر و تعیین شروطی مانند خلع سلاح حماس و کنترل امنیتی غزه، عملاً هرگونه امید به صلح را نابود کرد. 

این موضع‌گیری که حتی صدای اعتراض خانواده‌های اسرا در داخل سرزمین‌های اشغالی را بلند کرده، ریشه در منافع سیاسی نتانیاهو دارد. ایهود باراک، نخست‌وزیر پیشین رژیم صهیونیستی، با صراحت هشدار داده که نتانیاهو با این سیاست‌ها، رژیم را به سوی پرتگاه سوق می‌دهد. خانواده‌های اسرا نیز نتانیاهو را متهم به دروغ‌گویی و تعیین شروط غیرممکن برای شکست مذاکرات کرده‌اند. آنها با برگزاری تجمعات اعتراضی، خواستار پایان جنگ و بازگشت اسرا هستند، اما به نظر می‌رسد نتانیاهو که بقای سیاسی‌اش به تداوم بحران گره خورده، گوش شنوایی برای این خواسته‌ها ندارد. این رفتار نه‌تنها چهره‌ای غیرانسانی از رژیم صهیونیستی به نمایش می‌گذارد، بلکه نشان‌دهنده بی‌اعتنایی این رژیم به جان انسان‌ها، حتی شهروندان خود، است.

کوچ اجباری: پاکسازی قومی در لباس عملیات نظامی

یکی از جنایت‌بارترین جنبه‌های سیاست‌های رژیم صهیونیستی در غزه، طرح تخلیه اجباری حدود یک میلیون نفر از شهر غزه به سمت جنوب از طریق گذرگاه نیتساریم است. این طرح، که به گزارش روزنامه یسرائیل هیوم با همکاری امارات متحده عربی و با تأمین زیرساخت‌هایی مانند چادر‌های اسکان موقت پیش می‌رود، چیزی جز ادامه سیاست پاکسازی قومی نیست. ارتش رژیم صهیونیستی با ایجاد واحد تخصصی "مرکز کانون‌های جمعیتی"، از ابزار‌های غیرانسانی مانند پخش تراکت، ارسال پیامک و شلیک گلوله‌های هشداردهنده برای وادار کردن غیرنظامیان به ترک خانه‌هایشان استفاده می‌کند. 

تصاویر دل‌خراش از سیل جمعیت آواره که با اسباب و اثاثیه ناچیز در امتداد خط ساحلی غزه در حرکت‌اند، قلب هر انسان آزاده‌ای را به درد می‌آورد. این سیاست که رژیم صهیونیستی آن را با هدف کاهش خطر برای نظامیان خود توجیه می‌کند، نقض فاحش قوانین بین‌المللی حقوق بشر و کنوانسیون‌های ژنو است. سرتیپ ذخیره ایرز وینر، از فرماندهان ارتش، با افتخار اعلام کرده که این کوچ‌ها با برنامه‌ریزی دقیق انجام می‌شود، اما این "برنامه‌ریزی" چیزی جز طراحی هدفمند برای آواره کردن یک ملت نیست. همکاری امارات در این طرح نیز، که با تأمین زیرساخت‌های اسکان موقت همراه شده، تنها به‌عنوان پوششی برای این جنایت بشری عمل می‌کند و نمی‌تواند عمق فاجعه انسانی را پنهان سازد.

غزه، گورستان آرمان‌های صهیونیستی

ایهود باراک غزه را "کمینگاه مرگ" برای ارتش رژیم صهیونیستی خوانده و هشدار داده که هرگونه اقدام نظامی در این منطقه به سود حماس خواهد بود. این اظهارات با واقعیات میدانی هم‌خوانی دارد. عملیات‌هایی مانند "ارابه‌های گیدئون"، که با هدف نابودی حماس و آزادی اسرا اجرا شد، نه‌تنها به نتیجه نرسید، بلکه به اذعان مقامات صهیونیستی با شکست مواجه شد.

طرح جدید اشغال شهر غزه، که طبق گزارش‌ها چهار ماه طول خواهد کشید، با چالش‌های عظیمی روبه‌روست. حملات اخیر به محله‌های الزیتون و التفاح، که به بهانه فشار بر حماس انجام شده، تنها به افزایش تلفات غیرنظامی و تخریب زیرساخت‌های حیاتی غزه منجر شده است. در مقابل، حماس با پذیرش پیشنهاد آتش‌بس، چهره‌ای مسئول و صلح‌طلب از خود به نمایش گذاشته است. ماجد الانصاری، سخنگوی وزارت خارجه قطر، تأکید کرده که پاسخ حماس با شروط پیشین تل‌آویو هم‌خوانی دارد. این انعطاف، در کنار مقاومت میدانی حماس، به این جنبش امکان داده تا در صحنه بین‌المللی به‌عنوان طرفی معقول و منطقی شناخته شود. اما رژیم صهیونیستی، با اصرار بر تداوم جنگ و رد پیشنهاد‌های صلح، نه‌تنها خود را در برابر جامعه جهانی منزوی کرده، بلکه به حماس اجازه داده تا پیروزی سیاسی چشمگیری کسب کند. این در حالی است که مردم غزه، قربانی اصلی این سیاست‌های جنایت‌کارانه، در میان آوار و گرسنگی روزگار می‌گذرانند.

آینده‌ای در چنگال جنایت

آینده غزه در سایه سیاست‌های رژیم صهیونیستی، تاریک‌تر از هر زمان دیگری به نظر می‌رسد. طرح اشغال غزه و تخلیه اجباری ساکنان، نه‌تنها فاجعه انسانی کنونی را تشدید خواهد کرد، بلکه موج جدیدی از انتقادات بین‌المللی را علیه این رژیم برخواهد انگیخت. زیرساخت‌های غزه، از بیمارستان‌ها تا مدارس، به دلیل حملات مداوم به‌طور کامل تخریب شده و ارسال کمک‌های بشردوستانه با موانع جدی مواجه است. حتی ورود چادر‌های اسکان موقت، که با همکاری امارات تأمین شده، نمی‌تواند رنج ناشی از آوارگی یک میلیون انسان را جبران کند. 

نتانیاهو با شروطی مانند خلع سلاح حماس و کنترل امنیتی غزه، عملاً هرگونه امکان برای صلح پایدار را از بین برده است. این در حالی است که فشار‌های داخلی از سوی خانواده‌های اسرا و انتقادات بین‌المللی از نهاد‌های حقوق بشری، رژیم صهیونیستی را در تنگنا قرار داده است. تداوم این سیاست‌ها، نه‌تنها به پیروزی نظامی منجر نخواهد شد، بلکه انزوای جهانی رژیم صهیونیستی را عمیق‌تر خواهد کرد. در این میان، حماس با مقاومت و دیپلماسی هوشمندانه، توانسته ابتکار عمل را در دست بگیرد و رژیم صهیونیستی را در برابر افکار عمومی جهانی رسوا کند.

پایان جنایت یا آغاز فاجعه‌ای بزرگ‌تر؟

بحران غزه، آیینه تمام‌نمایی از ماهیت جنایت‌کارانه رژیم صهیونیستی است. نتانیاهو با رد پیشنهاد‌های صلح و اصرار بر سیاست‌های جنگ‌طلبانه، نه‌تنها جان مردم غزه را به بازی گرفته، بلکه آینده رژیم خود را نیز به خطر انداخته است. در حالی که حماس با انعطاف دیپلماتیک و مقاومت میدانی، جایگاه خود را در صحنه جهانی تقویت کرده، رژیم صهیونیستی در باتلاقی از جنایت و انزوا فرو می‌رود.

اما در پایان، پرسش اینجاست: آیا جامعه بین‌المللی خواهد توانست با فشار بر این رژیم، جلوی فاجعه‌ای بزرگ‌تر را بگیرد، یا غزه همچنان قربانی جنایت‌های بی‌پایان صهیونیستی خواهد ماند؟