باشگاه خبرنگاران جوان - محسن حاجی میرزایی رئیس دفتر رئیس جمهور در برنامه گفت و گوی ویژه خبری با اشاره به گذشت یکسال از دولت چهاردهم بیان کرد:  در پاسخ به این پرسش که ارزیابی از عملکرد دولت چیست، معتقدم که پاسخ جدی و اساسی را باید مردم ارائه دهند و مشخص کنند که به دولتی که در شرایطی بسیار دشوار و پیچیده زمام امور را بر عهده گرفت، چه نمره‌ای می‌دهند. اما اگر از منظر دولت به این عملکرد نگریسته شود، ما هیچ‌گاه خود را راضی نمی‌دانیم و معتقدیم که همواره کارهای بسیاری برای انجام دادن وجود دارد. دولت تمام توان و ظرفیت خود را به کار گرفت تا شرایط برای پیشرفت کشور، آرامش مردم و حل مشکلات زندگی آن‌ها به‌خوبی پیش برود و سامان یابد.در این زمینه، مجموعه تلاش‌ها و کوشش‌های دولت در معرض داوری مردم قرار گرفته است. اما ما معتقدیم که باید دائماً عملکرد خود را نقد کنیم و برای اصلاح امور و بهبود شرایط بکوشیم. مجموعه‌ای که به حدی از رضایت از عملکرد خود برسد، به توقف در کار دچار شده است. برای اصلاح اشکالات، مشاهده‌ی عیوب و برای بهبود وضعیت، ما باید دائماً در حال ارزیابی و نقد عملکرد خود باشیم.

وی ادامه داد: از منظری دیگر، اگر موفقیت را یک محصول بدانیم که میوه‌ی یک زمین و حاصل زمینه‌هایی مشخص است، درمی‌یابیم که این محصول نیازمند تمهید شرایط و مقدماتی است. برای دستیابی به آن موفقیت، نمی‌توان نسبت به مقدمات و شرایطی که لازمه‌ی آن است، بی‌اعتنا بود. در زمین شوره‌زار نمی‌توان کشت کرد و محصولی برداشت نمود؛ ابتدا باید زمین را برای کاشت، داشت و برداشت آماده ساخت.من فکر می‌کنم امروز تقریباً همه‌ی مردم، یا دست‌کم اکثریت جامعه‌ی ما، به این باور رسیده‌اند که پیشرفت کشور نیازمند حدی از وفاق و انسجام درونی است؛ موضوعی که در فرمایشات روز گذشته‌ی مقام معظم رهبری نیز بیان شد و نشان می‌دهد که این برای ما یک امر راهبردی است. به اعتقاد من، دولت برای تحقق چنین وضعیتی و آماده‌سازی زمینه‌ها برای یک موفقیت ریشه‌دار و پایدار تلاش کرده است. ارزیابی‌های علمی نشان می‌دهد که هیچ مسئله‌ای، در هیچ جامعه و در هیچ زمانی حل نخواهد شد، مگر اینکه درباره‌ی وجود آن مسئله، ریشه‌های آن و راه‌حل آن، یک فهم عمومی و مشترک شکل بگیرد.

حاجی میرزایی افزود: در شرایط واگرایی کامل، انشقاق جامعه و در وضعیتی که دیدگاه‌ها در تعارض با یکدیگر هستند، ما قادر نخواهیم بود مسائل خود را حل کنیم. ما بسیاری از مسائل را چهل سال است که با خود حمل می‌کنیم؛ یعنی مسئله را تشخیص داده‌ایم، به دنبال راه‌حل آن نیز رفته‌ایم، برای آن تدبیر و سیاست‌گذاری کرده‌ایم و برنامه‌ریزی نموده‌ایم، اما مسئله حل نشده است. چرا؟ چون نتوانسته‌ایم پیرامون آن یک اجماع نسبی ایجاد کنیم. گاهی موضوعی در دستور کار کشور قرار می‌گیرد، گروهی آن را عالی‌ترین خدمت تلقی می‌کنند و گروهی دیگر آن را خیانت فرض می‌نمایند. در چنین شرایطی، پیشبرد امور و انتظار موفقیت، واقع‌بینانه نیست. این موضوع هم شامل مذاکره می‌شود و هم دربرگیرنده‌ی تمام مسائل دیگر است. ببینید، فرض کنید مسئله‌ی آب یا مسئله‌ی انرژی؛ هر مسئله‌ای که داریم، زمانی می‌توانیم آن را حل کنیم که وجود آن را همگی بپذیریم. این امر نیازمند تحمل یکدیگر، شنیدن و گفت‌وگو کردن است. نیازمند این است که حوصله به خرج دهیم، مدارا کنیم و دیدگاه‌های مخالف و معارض را بشنویم و برای متقاعد کردن تلاش کنیم. رویکرد مبتنی بر «فرمان» به حاکمیت، کارکردهای خود را به میزان زیادی از دست داده است. امروز جامعه‌ای می‌تواند به اهداف خود تحقق بخشد که ظرفیت ایجاد اجماع پیرامون ضرورت‌ها را پیدا کرده باشد. دولت آقای پزشکیان از ابتدا تمام تلاشش این بوده است که این بستر را برای حل واقعی و پایدار مسائل فراهم کند و این زمین را برای دستیابی به موفقیت، مستعد سازد.

اگر هیچ دلیل دیگری برای این توفیق نداشته باشیم، به نظر من دوازده روز دفاع جانانه‌ی ملت ایران در برابر بزرگ‌ترین تهاجمی که می‌توان گفت در طی این دهه‌ها رخ داده است، خود گواه این امر است. ما تنها با رژیم صهیونیستی درگیر نبودیم؛ آمریکا و کشورهای اروپایی نیز حضور داشتند و اعلام کردند که به نوعی همراهی اطلاعاتی و حتی در برخی موارد، همراهی عملیاتی داشته‌اند. با این حال، ملت ایران استوار ایستاد. دولت خدمات خود را به روشنی ارائه کرد و اجازه نداد اختلال مؤثری در جامعه ایجاد شود. مردم همراهی کردند. اگر این همراهی از سوی مردم وجود نداشت، ما نمی‌توانستیم آن شرایط دشوار و سخت را پشت سر بگذاریم.البته قبول داریم که در جامعه‌ی ما دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد و نقدهایی به دولت یا بخش‌های دیگری از حاکمیت وارد است؛ اما ثمره‌ی «وفاق» در آن دوازده روز، خود را به‌خوبی نشان داد. من فکر می‌کنم این رویکرد محک خورد. اگر ما با مردم خود درگیر بودیم، نمی‌توانستیم آن‌ها را برای چنان مقاومت جانانه و دشواری با خود همراه سازیم. مردم همراهی کردند، پشت دولت و نیروهای مسلح را خالی نکردند و منطق حاکمیت در دفاع را پذیرفتند.

وی ادامه داد: معتقدم که این، نوعی نتیجه‌ی سرمایه‌ی اجتماعی است. به اعتقاد من، رویکرد آقای پزشکیان از ابتدا بر این اصل استوار بود که بتواند در سطح جامعه چنین فضایی را ایجاد کند. اقدامات و سیاست‌هایی که در طول این مدت انتخاب شد، قطعاً در این زمینه مؤثر بود و اگر لازم باشد می‌توان به طور دقیق‌تر درباره‌ی آن صحبت کرد. در نهایت، فکر می‌کنم آن دوازده روز و عملکرد این یک سال، محکّی برای کارآمدی «رویکرد وفاق» است.