
باشگاه خبرنگاران جوان؛ مینا عظیمی - در حالی که اکثر کشورهای جهان آغاز سال تحصیلی جدید را جشن میگیرند، جنگ نسلکشی رژیم تروریستی اسرائیل که از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شده است، دانشآموزان نوار غزه را برای سومین سال متوالی از حق تحصیل محروم کرده است. مدارس غزه دیگر نه میز و نیمکت دارند و نه کلاس درس؛ آنها یا به پناهگاه آوارگان اجباری تبدیل شدهاند یا به تودهای از آوار. این وضعیت، نزدیک به ۷۸۵ هزار دانشآموز را از تحصیل محروم کرده است.
جوری مهنای ۹ ساله از شهر غزه، جعبه مدادهای رنگیاش را در کیف کوچکش نگه داشته، با وجود اینکه بیش از دو سال است از آنها استفاده نکرده است. او صفحات یک دفتر قدیمی را ورق میزند و رویای بازگشت به نیمکتهای مدرسه را نقاشی میکند.
جوری که در کنار مادرش نشسته، به خبرنگار آناتولی میگوید: «دلم برای مدرسهام و دوستانم تنگ شده، میخواهم دوباره روی تخته سیاه بنویسم.» مادرش تلاش میکند با ثبتنام دخترش در یک سامانه آموزش الکترونیکی که توسط وزارت آموزش و پرورش غزه راهاندازی شده، این وقفه را جبران کند. اما او با واقعیت تلخی از جمله آوارگی اجباری مکرر، قطع برق و ضعف اینترنت و حملات مداوم اسرائیل در چارچوب جنگ نسلکشی روبهرو است.
مادر جوری میگوید: «تحصیل در غزه به یک رویای دستنیافتنی تبدیل شده است. هر خانوادهای به دنبال هر راهی است تا آینده فرزندانش نابود نشود.»
در ۱۳ آگوست گذشته، فیلیپ لازارینی، کمیسر کل آژانس امدادرسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی (آنروا)، در پلتفرم «ایکس» (توییتر سابق) گفت که یک میلیون کودک در غزه از تحصیل محرومند و از آسیبهای روانی عمیق رنج میبرند.
محرومیت از تحصیل تنها به کودکان محدود نمیشود، بلکه شامل همه دانشآموزان در تمام مقاطع تحصیلی ابتدایی، متوسطه و دانشگاهی میشود. محمود ابو دف ۱۸ ساله در آستانه پایان دبیرستان و ورود به دانشگاه بود، اما جنگ اسرائیل زندگی تحصیلی او را به طور کامل نابود کرد.
ابو دف به آناتولی گفت: «برای دومین سال نتوانستیم در امتحانات نهایی شرکت کنیم و سرنوشت ما همچنان نامعلوم است. صدها هزار دانشآموز در غزه خود را بدون نیمکت یا کلاس درس یافتند.» به گفته ابو دف، «مراکز آموزشی به پناهگاههایی برای آوارگانی تبدیل شدهاند که از جهنم بمباران اسرائیل فرار میکنند.»
اسماعیل الثوابته، مدیر دفتر رسانهای دولتی در غزه، به آناتولی گفت که «رژیم اشغالگر اسرائیلی برای سومین سال متوالی حدود ۷۸۵ هزار دانشآموز را از تحصیل محروم کرده است.» او افزود: «همچنین ۲۵ هزار معلم از حق اساسی خود در آموزش محروم شدهاند؛ این یک جنایت سیستماتیک است که آثار آن به یک نسلکشی فرهنگی و آموزشی میرسد.»
الثوابته علت وضعیت فعلی را تخریب گسترده زیرساختهای آموزشی بر اثر حملات مداوم دانست. او افزود که بیش از ۹۵ درصد مدارس نوار غزه آسیب مادی دیدهاند، در حالی که بیش از ۹۰ درصد ساختمانهای مدارس به بازسازی یا نوسازی کامل نیاز دارند.
او اظهار داشت که رژیم تروریستی اسرائیل به طور مستقیم ۶۶۲ ساختمان مدرسه را هدف قرار داده، که تقریبا ۸۰ درصد کل مدارس است. به گفته الثوابته، ۱۱۶ مدرسه دیگر نیز آسیب دیدهاند، که منجر به محرومیت حدود ۱۴۰ هزار دانشآموز اضافی از حضور در کلاس درس شده است.
او افزود که جنگ رژیم تروریستی اسرائیل ۱۶۳ مدرسه، دانشگاه و موسسه آموزشی را به طور کامل و ۳۸۸ موسسه دیگر را به طور جزئی تخریب کرده است. ۷۰ درصد از مدارسی که به عنوان پناهگاه برای آوارگان استفاده میشدند، آسیب دیدهاند و استانهای شمال غزه و رفح با ۱۰۰ درصد تخریب، بیشترین آسیب را دیدهاند.
این مقام فلسطینی ادامه داد: «هدفگیری تنها به زیرساختها محدود نشد، بلکه جان ۱۳٬۵۰۰ دانشآموز، ۸۳۰ معلم و کادر آموزشی، و ۱۹۳ دانشمند، آکادمیسین و پژوهشگر را نیز گرفت.» الثوابته این اقدامات را «هدفگیری سیستماتیک حق آموزش و محروم کردن نسلهای کامل از آیندهشان» توصیف کرد.
او تأکید کرد که این اقدامات «نقض آشکار قوانین بینالمللی بشردوستانه، کنوانسیونهای ژنو و کنوانسیون حقوق کودک است که حق آموزش و حمایت در زمان درگیری را تضمین میکنند.»
الثوابته تأکید کرد که آنچه در غزه رخ میدهد، تنها خسارات جانبی جنگ نیست، بلکه «تخریب عمدی پایههای اساسی زندگی مدنی» است. او از جامعه بینالمللی خواست تا «فوراً برای توقف این جنایت اقدام کرده و برای پاسخگو کردن اشغالگر به خاطر جنایاتش علیه دانشآموزان، معلمان و زیرساختهای آموزشی تلاش کند.»
در ۷ آگوست گذشته، سازمان بینالمللی حقوق بشر «دیدهبان حقوق بشر» در بیانیهای اعلام کرد که حملات اسرائیل به مدارس غزه، آموزش را برای سالها مختل خواهد کرد. این سازمان افزود که «تعمیر و بازسازی این مدارس به منابع و زمان زیادی نیاز دارد، که پیامدهای منفی قابل توجهی برای کودکان، والدین و معلمان به همراه خواهد داشت.»
دهههاست که اسرائیل فلسطین و سرزمینهایی در سوریه و لبنان را اشغال کرده و از عقبنشینی از آنها و تشکیل یک دولت مستقل فلسطینی با پایتختی قدس شرقی در مرزهای قبل از جنگ ۱۹۶۷ خودداری میکند.
منبع: آناتولی