احیای رشته سوارکاری در کرمان؛ از چالش‌های ساختاری تا برنامه‌های تحول‌آفرین
ورزش سوارکاری کرمان با وجود روز‌های پرچالش و ساختاری ناکامل، حالا با توانمندی‌های پنهان و اراده‌ای قوی، چشم به تبدیل شدن به قطب بی‌رقیب سوارکاری کشور دوخته است.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ مریم سادات بهادر _ سوارکاری، ورزشی ریشه‌دار در تاریخ ایران، امروز در استان کرمان با وضعیت قابل‌تاملی روبروست. رشته‌ای که روزگاری در مرکز فرهنگ ایرانی جا داشت، حالا در این استان با چالش‌هایی مواجه است که بخشی از آن نتیجه سال‌ها مدیریت غیرمؤثر و ساختار‌های نیمه‌تعطیل است.
کامبیز صنعتی، سرپرست تازه‌نفس هیئت سوارکاری استان، در شرایطی این مسئولیت را تحویل گرفته که نه تنها آرشیوی از اطلاعات و اسناد وجود ندارد، بلکه عملاً ساختار اداری هیئت نیز از هم پاشیده است. او می‌گوید:
«هیچ بایگانی تحویل داده نشده؛ انگار هیئتی وجود نداشته است.»
با این‌حال، صنعتی دفتر شخصی‌اش را به هیئت اختصاص داده و به گفته خودش، روند بازسازی اطلاعات پایه و ساختار اداری را آغاز کرده است. در همین مدت، برگزاری چند رویداد پرش و شوی سواره، بارقه‌ای از حیات را به این رشته بازگردانده؛ اما مسئله عمیق‌تر از چند مسابقه است.
او در ارزیابی اولیه، از نبود ساختار روشن، بی‌توجهی به آموزش، غفلت از پیشکسوتان و کمبود مربیان متخصص به عنوان نقاط ضعف اساسی نام می‌برد. صنعتی تأکید می‌کند:
«مربیان آموزش‌دیده فدراسیونی در استان انگشت‌شمارند. این یک هشدار است.»
با وجود مشکلات، کرمان همچنان یکی از استان‌های دارای بیشترین نژاد اسب در کشور است. وجود باشگاه‌های استاندارد در شهر کرمان، سیرجان و رفسنجان، و حضور فعال شهرستان‌هایی مانند جیرفت، زرند و بم، ظرفیت بزرگی برای بازسازی این رشته فراهم کرده است.
اما بدون سرمایه‌گذاری واقعی، این ظرفیت‌ها به خاموشی می‌روند.
از دیگر چالش‌های برجسته، نبود زمین کورس در مرکز استان است؛ زمین‌هایی که در استان‌های دیگر محل برگزاری مسابقات سرعت و جاذبه اصلی برای مخاطبان عام‌اند. صنعتی در این‌باره می‌گوید:
«کرمان زمین کورس ندارد. ساخت آن در دستور کار ماست. فقط اراده و حمایت می‌خواهد.»
هم‌زمان، صنعتی تلاش کرده تا با چهره‌های قدیمی و پیشکسوتانی که در سال‌های گذشته از بدنه هیئت فاصله گرفته‌اند، ارتباط دوباره‌ای برقرار کند. به گفته او، این افراد می‌توانند نقش کلیدی در بازسازی اعتماد و همدلی در جامعه سوارکاری داشته باشند.
صنعتی می‌گوید «اختلاف‌سلیقه‌ها باید کنار گذاشته شوند. بازگشت پیشکسوتان، نیاز امروز ماست.»
در کنار همه اینها، تأکید سرپرست فعلی بر استفاده از ظرفیت‌های فرهنگی و اجتماعی این ورزش است. او معتقد است بخش‌هایی مثل درساژ، شوی سواره و هنر‌های نمایشی، می‌توانند به جذب خانواده‌ها و ایجاد نشاط اجتماعی کمک کنند.
حرف آخر:
سوارکاری در کرمان، حالا در نقطه‌ای ایستاده که می‌تواند یا به فراموشی سپرده شود، یا به مسیر بازسازی قدم بگذارد. آینده این رشته، نه تنها به تصمیمات مدیریتی، بلکه به میزان همراهی جامعه ورزشی و حمایت نهاد‌های بالادستی گره خورده است.
اسب‌ها در کرمان، همچنان آماده تاختن‌اند؛ اما برای حرکت، زین می‌خواهند و شاید مهم‌تر از آن، اعتماد...
