باشگاه خبرنگاران جوان - مصطفی مصلح زاده سفیر پیشین ایران در اردن با اشاره به بی عملی سازمان ملل در برابر جنایات رژیم صهیونی بیان کرد: بازیگر طرف مقابل، ویژگی‌های عجیبی دارد. در طول ۸۰ سال گذشته از عمر سازمان ملل متحد، یعنی از زمان تولد نامشروع دولتی به نام اسرائیل، می‌توان گفت که این رژیم هیچ تخلفی در حوزه حقوق بین‌الملل نیست که مرتکب نشده باشد. قطعنامه‌های متعددی از سوی سازمان ملل، به عنوان مثال قطعنامه‌های ۲۴۲ و ۳۳۸، به تصویب رسیده، اما اسرائیل به هیچ‌یک از آنها عمل نکرده است.

وی ادامه داد: بسیاری از همان ۵۷ کشوری که در جبهه مقابل قرار دارند، خودشان تحت فشار و نفوذ همان قدرت متخاصم هستند. دقیقاً به همین دلیل است که با یک "بازی عجیب" روبرو هستیم؛ در یک سو، بازیگری قرار دارد که به هیچ قاعده‌ای پایبند نیست. به عنوان مثال، دیوان بین‌المللی دادگستری (ICJ) و دیوان کیفری بین‌المللی (ICC) حکم صادر می‌کنند، اما اسرائیل آنها را اجرا نمی‌کند. یونسکو بیانیه و قطعنامه صادر می‌کند، اما اسرائیل به آنها بی‌توجه است. یونیسف که به امور کودکان رسیدگی می‌کند، مکرراً درباره کودک‌کشی اسرائیل هشدار می‌دهد، اما این رژیم هیچ اقدامی انجام نمی‌دهد. این رژیم بیش از ۲۰۰ نفر از کارمندان سازمان ملل را در غزه به قتل رسانده و گویی هیچ اتفاقی رخ نداده است. نماینده آن در اجلاس سازمان ملل، منشور این سازمان را در مقابل چشم همگان در دستگاه کاغذخردکن انداخت.

مصلح زاده افزود: این اقدامات اسرائیل با پشتیبانی و ضمانت یک ابرقدرت مانند آمریکا انجام می‌شود. اما در طرف دیگر، این ۵۷ کشور قرار دارند که در بیانیه‌های خود، حداکثر تلاششان این است که از همان سازمان مللی که اسرائیل ذره‌ای برای آن ارزش قائل نیست، درخواست کنند تا عضویت اسرائیل را به تعلیق درآورد. اگر سازمان ملل قادر به انجام چنین کاری بود، تاکنون آن را انجام داده بود.ایران در این میان، درخواست‌های مشخصی مانند اعمال تحریم‌های تجاری و دیپلماتیک را مطرح کرده است. اما گویی این ۵۷ عضو، تمام اختیار خود را به سازمان ملل سپرده‌اند و از آن سازمان می‌خواهند که اقدام کند، در حالی که خودشان توانایی اقدام مستقل را دارند.

سفیر پیشین ایران در اردن خاطر نشان کرد» این کشورها می‌توانند با استفاده از اشتراکاتی که دارند، امنیت منطقه را تأمین کنند، اما این مسئولیت را به سازمانی واگذار می‌کنند که توانایی اجرایی محدودی دارد. اگر سازمان ملل نمی‌تواند تحریم‌ها را اعمال کند (که به دلیل وتوی آمریکا یا عدم اجرای اسرائیل، تاکنون موفق نبوده است)، چرا این کشورها خودشان روابط تجاری، نفتی و دیپلماتیک خود را با اسرائیل قطع نمی‌کنند؟ با این حال، یک بازیگر در میان این ۵۷ کشور وجود دارد و آن ایران است؛ تنها کشوری که تا به حال در برابر هر خطای اسرائیل، واکنش متقابل و مستقیم نشان داده است. برای مثال، زمانی که سفارت ایران در سوریه هدف قرار گرفت، ایران اقدام متقابل انجام داد و انتقام گرفت. همچنین زمانی که مهمان ایران (اسماعیل هنیه) به شهادت رسید، پاسخ داده شد. سؤال اینجاست که چرا وقتی اسرائیل همین اقدام را با مهمان کشور قطر انجام می‌دهد، هیچ واکنشی صورت نمی‌گیرد؟