
باشگاه خبرنگاران جوان؛زهره شعبانی- در حاشیه جاده سراجه، جایی پس از نواران، قلعهای ایستاده است که دیگر نه نگاه میطلبد، نه احترام. قلعه خلچآباد، با برج و باروهای خشتیاش، که روزگاری سنگر دفاعی و پناه اجتماعی مردم منطقه بود؛ امروز،اما، تنها خاطرهای ترکخورده از آن باقی مانده است.
این بنا که به احتمال زیاد به دوره قاجار بازمیگردد، با مصالحی ساده چون خشت و گل ساخته شده است؛همان مصالحی که روزگاری با اقلیم کویر سازگار بودند و اکنون در برابر بیتوجهی مسئولان، تاب مقاومت ندارند.
دیوارهای قلعه فرسودهاند، برجها شکستهاند، و کاربریاش به آغل دام تنزل یافته. هیچ نشانی از ثبت ملی، هیچ تابلویی برای معرفی، هیچ حفاظتی برای بقا به چشم نمی خورد.
کارشناسان میراثفرهنگی بارها هشدار دادهاند که بناهایی چون خلچآباد، حتی اگر در زمره قلعههای مشهور نباشند، بخشی از حافظه تاریخی و هویت محلیاند. بیتوجهی به آنها، یعنی پاککردن بخشی از تاریخ مردم است.
در یزد، سمنان و کاشان، قلعههای مشابه با مرمت حداقلی به اقامتگاههای بومگردی و مراکز گردشگری تبدیل شدهاند. اما در قم، قلعه خلچآباد همچنان در سکوت و فراموشی فرورفته است.
مردم محلی نگراناند. فعالان میراثفرهنگی هشدار میدهند. اما دستگاههای متولی، همچنان در خواباند.
آیا باید منتظر فروپاشی کامل باشیم تا خلچآباد به یادها بازگردد؟ یا هنوز فرصتی برای نجات باقی مانده است؟
استان قم داری بیش از ۳۶۰ اثر تاریخی ثبت ملی شده است.