خبر حمله هوایی روز ۱۸ شهریور ماه ۱۴۰۴ رژیم صهیونیستی به جلسه هیات مذاکره‌کننده جنبش مقاومت اسلامی (حماس) در قلب شهر دوحه، پایتخت قطر، در کانون توجه رسانه‌های بین‌المللی قرار گرفت. جنگنده‌های رژیم صهیونیستی، با عبور از حریم هوایی چند کشور عربی، مواضعی در حومه شهر دوحه پایتخت قطر را، هدف قرار دادند. به گزارش منابع محلی، این حمله که بدون اخطار قبلی انجام شد، منجر به آسیب‌دیدگی تأسیسات غیرنظامی و کشته شدن چند غیرنظامی شده است. مقامات قطری این اقدام را "نقض فاحش حاکمیت ملی" خوانده و هشدار داده‌اند که پاسخ مناسبی خواهد داد. این در حالی است که تحلیلگران، این حمله را تلافی تل آویو برای نقش میانجی‌گری قطر در مبادلات اخیر اسرا با مقاومت فلسطین ارزیابی می‌کنند. به دنبال حمله رژیم صهیونیستی به قطر، شورای امنیت نشست اضطراری برگزار خواهد کرد تا این اقدام را که با محکومیت شدید قطر و اتحادیه عرب رو‌به‌رو شده، بررسی کند. قطر، این حمله را به عنوان «نقض آشکار تمام قوانین و استاندارد‌های بین‌المللی و تهدیدی جدی برای امنیت ساکنان خود» محکوم کرد. از سوی دیگر، شورای وزیران اتحادیه عرب هم حمله رژیم تروریستی صهیونی به پایتخت قطر، دوحه، را به شدت محکوم کردند و آن را نقض فاحش قوانین بین‌المللی و منشور سازمان ملل، و تجاوز آشکار به حاکمیت و امنیت کشور قطر دانستند. حمله رژیم صهیونیستی به دوحه و ادعای بی‌اطلاعی مقام‌های آمریکایی، تا لحظاتی پیش از حمله، با وجود پایگاه نظامی آمریکا در قطر، پرسش‌ها و ابهام‌های بسیاری را درباره نقش پشت‌پرده واشنگتن در این زمینه مطرح می‌کند. مقام‌های ارشد حماس، از این حمله جان سالم به در بردند، اما پنج نفر از هیئت این جنبش از جمله همام الحیه، فرزند خلیل الحیه و جهاد لبد، رئیس دفتر وی به شهادت رسیدند. حملات رژیم صهیونیستی، نتوانست به اهداف اصلی خود در دوحه برسد، اما بدون تردید تنش‌های جدیدی بین قطر و متحدان غربی‌اش ایجاد می‌کند، واقعیتی دلسردکننده که احتمالاً مذاکرات برای صلح در منطقه را دشوارتر خواهد کرد. این تهاجم پایانی بر توهم امنیت از طریق سازش بود که سال‌ها کشور‌های منطقه را در خود غرق کرده بود. قطر که تصور می‌کرد پایگاه العدید، قرارداد‌های میلیاردی با آمریکا و حتی هدیه هواپیما به ترامپ آن را از گزند مصون نگه می‌دارد، حالا با واقعیتی تلخ مواجه شده است. اتحاد با غرب نه‌تنها سپری دفاعی نیست، بلکه می‌تواند به هدفی برای تهاجم تبدیل شود. این تهاجم همچنین پرسشی اساسی پیش روی جهان عرب و اسلام قرار داد که آیا سازش با غرب و رژیم صهیونیستی می‌تواند امنیت را تضمین کند، یا تنها مقاومت متحد است که می‌تواند آینده‌ای پایدار را رقم بزند؟ این حمله نشان داد که صلح بدون عدالت، توهمی بیش نیست و منطقه تنها با برپایی دیواری استوار از مقاومت و مقابله با رژیم صهیونیستی می‌تواند در برابر طوفان‌های پیش رو ایستادگی کند.