باشگاه خبرنگاران جوان؛ مهسا حنیفه - هشتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک، به جای آنکه صحنه‌ای برای نمایش اقتدار بنیامین نتانیاهو باشد، به تریبونی برای افشای انزوای سیاسی و اخلاقی او تبدیل شد. سالنی که با خروج دیپلمات‌های کشور‌های مختلف خالی شد، فریاد‌های پرخاشگرانه‌ای که جز همراهان وفادار کسی را تحت تأثیر قرار نداد، و ادعا‌هایی که حتی در میان متحدان سنتی رژیم صهیونیستی نیز خریداری نداشت، تصویری از یک رهبر در آستانه سقوط سیاسی را به نمایش گذاشت.

خالی‌تر از همیشه: سالنی که جهان را فریاد کرد

وقتی نتانیاهو پشت تریبون مجمع عمومی سازمان ملل ایستاد، سالن نه‌تنها از حضور فیزیکی نمایندگان کشور‌های مختلف خالی بود، بلکه از هرگونه همدلی یا توجه نیز تهی به نظر می‌رسید. صد‌ها دیپلمات از کشور‌های مختلف، از جمله نمایندگان کشور‌های عربی، آفریقایی و حتی برخی کشور‌های اروپایی، به‌صورت هماهنگ سالن را ترک کردند. این اقدام، نشانه‌ای از خستگی جهان از روایت‌های یک‌جانبه و جنگ‌طلبانه رژیم صهیونیستی بود، بیش از هر بیانیه‌ای پیام خود را رساند: جامعه جهانی دیگر حاضر به شنیدن داستان‌های تکراری نتانیاهو نیست.

این سخنرانی که با نمایش نقشه‌هایی که به‌اصطلاح محور شرارت را نشان می‌داد، همراه بود، تلاشی مذبوحانه برای بازسازی چهره‌ای اقتدارگرا از نتانیاهو بود. او با افتخار از عملیات‌های نظامی غیرقانونی در غزه، لبنان و حتی ایران سخن گفت و مدعی شد که رژیم صهیونیستی توانسته تهدیدات منطقه‌ای را خنثی کند. اما این ادعا‌ها در برابر واقعیات میدانی رنگ می‌بازند. حملات رژیم صهیونیستی به غزه، با بیش از ۶۵ هزار کشته، از جمله ۲۰ هزار کودک، نه‌تنها به ثبات منطقه‌ای منجر نشده، بلکه موجی از خشم جهانی را برانگیخته و رژیم را در انزوایی بی‌سابقه قرار داده است. این حملات مصداق بارز جنایات جنگی است، اتهامی که دیوان بین‌المللی کیفری (لاهه) نیز علیه نتانیاهو مطرح کرده و او را به‌عنوان جنایتکار جنگی تحت تعقیب قرار داده است.

نمایش خودستایی: حقیقت در سایه دروغ

نتانیاهو در سخنرانی خود بار دیگر به ابزار‌های قدیمی‌اش متوسل شد: نقشه‌هایی که به ادعای او محور شرارت ایران را نشان می‌دادند، اتهام‌زنی به حماس، حزب‌الله، حوثی‌ها و حتی تشکیلات خودگردان فلسطین، و لاف‌زنی درباره پیروزی‌های نظامی. او مدعی شد که رژیم صهیونیستی توانسته برنامه هسته‌ای ایران را نابود کند، حماس را زمین‌گیر سازد و حزب‌الله را به زانو درآورد. هیچ مدرک معتبری از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی یا دیگر نهاد‌های ناظر ارائه نشده که ادعای نتانیاهو درباره نابودی برنامه هسته‌ای ایران را تأیید کند. حملات رژیم صهیونیستی به ایران، نه‌تنها به اهداف ادعایی نرسیده، بلکه به تشدید تنش‌ها و تقویت عزم منطقه‌ای برای مقاومت در برابر این رژیم منجر شده است.

در داخل رژیم صهیونیستی نیز، این نمایش خودستایی با واکنش‌های تندی مواجه شد. یائیر لاپید، رهبر اپوزیسیون، در اظهاراتی که توسط شبکه ۷ تلویزیون رژیم صهیونیستی منتشر شد، نتانیاهو را به «ریختن اشک تمساح» و «حقه‌بازی» متهم کرد. او گفت: «جهان امروز شاهد نخست‌وزیری خسته و پرخاشگر بود که با نیرنگ سعی در فریب افکار عمومی دارد.» این انتقادات در حالی مطرح می‌شود که گزارش‌های داخلی، از جمله نظرسنجی منتشرشده، نشان می‌دهند که بیش از ۷۵ درصد مردم رژیم صهیونیستی خواستار استعفای نتانیاهو هستند و او را مسئول وخامت اوضاع سیاسی و امنیتی می‌دانند. حتی گزارش شبکه ۱۳ رژیم صهیونیستی فاش کرد که مقامات نظامی و سیاسی به نتانیاهو فشار آورده بودند تا در جنگ ۱۲ روزه با ایران، پس از دریافت ضربات سنگین، آتش‌بس را بپذیرد، اما او با پافشاری بر ادامه جنگ، به بن‌بست کنونی دامن زده است.

نسل‌کشی یا دفاع؟ روایتی وارونه

یکی از تکان‌دهنده‌ترین بخش‌های سخنرانی نتانیاهو، تلاش او برای توجیه جنایات جنگی در غزه بود. او با رد اتهامات نسل‌کشی، مدعی شد که رژیم صهیونیستی بیش از هر ارتش دیگری برای کاهش تلفات غیرنظامی تلاش کرده و نسبت کشته‌های نظامی به غیرنظامی را «کمتر از ۲ به ۱» دانست. بیش از ۲۰ هزار کودک در حملات رژیم صهیونیستی به غزه کشته شده‌اند و تخریب بیمارستان‌ها، مدارس و مناطق مسکونی، غزه را به یک ویرانه تبدیل کرده است. گزارش دیده‌بان حقوق بشر نیز تأیید می‌کند که این حملات، با هدف‌گیری عمدی غیرنظامیان، مصداق جنایت جنگی است.

نتانیاهو همچنین مدعی شد که رژیمش با ارسال ۲ میلیون تن کمک بشردوستانه، از قحطی در غزه جلوگیری کرده است. اما گزارش برنامه جهانی غذا در ژوئن ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که محاصره غزه توسط رژیم صهیونیستی، دسترسی مردم به غذا، دارو و آب آشامیدنی را به شدت محدود کرده و بیش از ۸۰ درصد ساکنان غزه در معرض قحطی قرار دارند. او حماس را به سرقت کمک‌ها متهم کرد، اما هیچ سندی برای این ادعا ارائه نداد، در حالی که گزارش‌های سازمان ملل نشان می‌دهند رژیم صهیونیستی بار‌ها از ورود کامیون‌های کمک‌رسانی به غزه جلوگیری کرده است. این تناقضات، نه‌تنها اعتبار ادعا‌های نتانیاهو را زیر سؤال می‌برند، بلکه او را به تلاش برای وارونه جلوه دادن حقیقت متهم می‌کنند.

انزوای داخلی: خشم مردم و فریاد اسرا

در داخل رژیم صهیونیستی، سخنرانی نتانیاهو نه‌تنها به تقویت جایگاه او کمکی نکرد، بلکه خشم عمومی را تشدید کرد. او در بخشی از سخنرانی خود، با ژستی نمایشی، مدعی شد که از طریق بلندگو‌های متصل به میکروفون سازمان ملل، با اسرای صهیونیستی در غزه صحبت می‌کند و وعده آزادی آنها را داد. اما این نمایش، چیزی جز تلاش برای جلب توجه نبود. خانواده‌های اسرا بار‌ها نتانیاهو را به بی‌توجهی به وضعیت اسرا و اولویت دادن به منافع سیاسی خود متهم کرده‌اند. آنها معتقدند که او برای حفظ قدرت سیاسی‌اش، از پذیرش آتش‌بس خودداری می‌کند، حتی اگر این به قیمت جان اسرا تمام شود.

این خشم داخلی تنها به خانواده‌های اسرا محدود نمی‌شود. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که تنها ۱۵ درصد از مردم رژیم صهیونیستی به نتانیاهو اعتماد دارند. این نارضایتی، همراه با فشار‌های بین‌المللی، از جمله تحریم‌های اقتصادی برخی کشور‌های اروپایی و پرونده‌های قضایی در دیوان لاهه، موقعیت نتانیاهو را به شدت شکننده کرده است.

لاپید، رهبر اپوزیسیون رژیم، در اظهاراتی تند گفت: «نتانیاهو با این نمایش‌های مضحک، رژیم را به سوی سونامی سیاسی سوق داده است.»

آینده‌ای در سایه شکست

نتانیاهو در سخنرانی خود، از امکان صلح با سوریه و لبنان سخن گفت و مدعی شد که پیروزی بر محور تروریسم در‌های صلح را گشوده است. اما این ادعا‌ها در حالی مطرح می‌شود که رژیم صهیونیستی همچنان به نقض آتش‌بس در لبنان ادامه می‌دهد و مذاکرات با دولت جدید سوریه نیز در حد گمانه‌زنی باقی مانده است. تلاش‌های رژیم صهیونیستی برای مذاکره با سوریه با موانع جدی، از جمله مخالفت گروه‌های داخلی و فشار‌های منطقه‌ای، مواجه شده است. این سخنان، بیش از آنکه نشانه‌ای از یک استراتژی صلح‌طلبانه باشد، تلاشی برای انحراف افکار عمومی از شکست‌های نظامی و دیپلماتیک است.

در بعد بین‌المللی، به‌رسمیت‌شناختن کشور فلسطین توسط کشور‌های غربی، از جمله فرانسه، انگلیس و کانادا، خشم نتانیاهو را برانگیخت. او این اقدام را «پاداش به تروریسم» خواند و مدعی شد که فلسطینی‌ها موجودیت رژیم صهیونیستی را قبول ندارند. اما تاریخ مذاکرات صلح، از جمله توافق اسلو در دهه ۱۹۹۰، نشان می‌دهد که فلسطینی‌ها بار‌ها برای صلح گام‌هایی برداشته‌اند، اما سیاست‌های توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی، از جمله گسترش شهرک‌سازی در کرانه باختری، مانع پیشرفت این مذاکرات شده است.

پایان یک نمایش: جهانی که دیگر فریب نمی‌خورد

سخنرانی نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل، نه‌تنها نتوانست حمایت بین‌المللی را جلب کند، بلکه به مثابه میخی بر تابوت اعتبار سیاسی او بود. سالن خالی، خشم داخلی و انتقادات جهانی، نشان‌دهنده پایان دوران فریبکاری و نمایش‌های تبلیغاتی است. جهان، به‌ویژه کشور‌های در حال توسعه و حتی برخی متحدان سنتی رژیم صهیونیستی، دیگر به ادعا‌های تکراری و اتهام‌زنی‌های بی‌اساس او اعتنایی ندارند.

آینده نتانیاهو، چه در داخل رژیم صهیونیستی و چه در صحنه جهانی، در سایه شکست‌های نظامی، انزوای دیپلماتیک و خشم روزافزون مردم منطقه، بیش از پیش تیره و تار به نظر می‌رسد. این سخنرانی، بیش از آنکه پیامی از قدرت باشد، فریادی در خلأ بود که تنها پژواک تنهایی یک جنایتکار درمانده را به گوش جهانیان رساند.