باشگاه خبرنگاران جوان - در حالی‌که هفته ششم لیگ برتر فوتبال ایران به پایان رسید، نکته‌ای نگران‌کننده‌ای در جدول خودنمایی می‌کند. هیچ کدام از ۱۶ تیم حاضر در این رقابت‌ها پس از ۶ هفته هنوز نتوانسته‌اند امتیازات خود را دو رقمی کنند و این در فوتبال روز دنیا شبیه یک شوخی تلخ است.

این موضوع به صراحت نشان می‌دهد فوتبا در کشور ما نه‌تنها از نظر فنی پیشرفت نکرده، بلکه همچنان درگیر روزمرگی، تصمیم‌های اشتباه مدیریتی و زمین‌های بی‌کیفیتی است که نفس فوتبال را می‌گیرد.

در هفته‌های اخیر به ندرت بازی‌ای را تماشا کردیم که برای دقایقی مخاطب را پای صفحه تلویزیون میخ‌کوب کند یا هیجان را در ورزشگاه به اوج برساند. در فوتبال به اصطلاح حرفه‌ای ما بازی هجومی تماشاگرپسند، بازی‌سازی از خط دفاعی، پاس‌های ترکیبی و بازی هجومی و تماشاگرپسند تقریباً دیده نمی‌شود. تیم‌ها محتاط و بدون خلاقیت بازی می‌کنند و هدف اولشان این است که نبازند.

در فوتبالی که این روز‌ها می‌بینیم، چیزی به نام ستاره وجود ندارد و خبری از آن روز‌های خوب مستطیل سبز نیست. تعداد گل‌ها به شدت کاهش یافته، اما صحنه اعتراض خودنمایی می‌کند. بازیکنانی که هر کدام خود را مدعی حضور در تیم ملی می‌بینند در یک حرکت ساده از جمله کنترل توپ یا یک ضربه فنی و دقیق عاجزند و این می‌شود که پس از ۶ هفته، تنها ۴ تیم موفق شده‌اند به ۹ امتیاز برسند، یعنی نصف امتیاز‌هایی که می‌شد را به دست آورد.

نکته قابل تامل دیگر این است که اختلاف تیم سیزدهم جدول با صدر تنها ۳ امتیاز است و این تلخی ماجرا را بیشتر می‌کند. فوتبال ایران درگیر ویروسی شده که به همه تیم‌ها سرایت کرده و اینگونه که پیش می‌رود به آینده آن امیدی نیست.

از زاویه‌ای دیگر باید به کیفیت بسیار بد چمن‌های لیگ برتر اشاره کرد. هرچند در تصاویر تلویزیونی به صراحت می‌توان به عمق فاجعه پی‌برد، اما تصاویری که در بازی استقلال و چادرملو به نمایش درآمد گواه آن است که اوضاع از آنچه تصور می‌شد، بدتر است. یک جای زمین فرورفتگی دارد و جای دیگر برآمدگی‌اش به چشم می‌آید. همین مسائل ساده است که فوتبال را از زییایی انداخته و آن را زشت جلوه می‌دهد.

به همه این اتفاقات یک اتفاق تلخ دیگر را هم باید اضافه کرد. هنوز برخی از تیم‌ها امکان بازی خانگی در شهر خود را ندارند و باید در شهری دیگری به میدان بروند. در فوتبالی که مشکلات زیادی در زیرساخت‌ها دارد چه اصراری به برگزاری لیگ برتر است؟ از افول ستاره‌ها گرفته تا زمین‌های ناهموار، همه و همه را باید در مدیریت فوتبالی خلاصه کرد که دیده نمی‌شود. این همه پول هزینه شده، اما نه تماشاگر راضی است و نه کمکی به افزایش کیفیت لیگ کرده است.

واقعیت‌ها را نمی‌شود کتمان کرد، فوتبال ایران همچنان از نبود مدیریت کلان رنج می‌برد و این حقیقت تلخی است که ورزش ایران از آن رنج می‌برد. هواداران برای تماشای فوتبال باید در رفت و آمد باشند و بدتر اینکه بدیهی‌ترین خدمات هم به آنها ارائه نمی‌شود.

بعد از پایان هفته ششم، لیگ برتر فوتبال ایران تصویری از سردرگمی، هزینه‌های بی‌ثمر و فوتبال بی‌روح را برای مخاطب جلوه می‌کند. هنوز تیمی نتوانسته خود را از دیگران جدا کند و هواداران همچنان منتظر روزی هستند که فوتبال ایران نه با بخت و اقبال، بلکه با فکر و برنامه و زیبایی پیش برود و نتیجه بگیرد.