در اواخر قرن نوزدهم و اوج رقابت قدرت‌های جهانی، ناصرالدین‌شاه توانست کشوری را که از مداخلات بیگانگان و شورش‌های پراکنده آسیب دیده بود، به ثبات و امنیتی کم‌سابقه برساند.
حاج ابراهیم یزدی معروف به يزدي بزرگ، پهلوان اول ایران و دارالخلافه قاجار در عصر ناصرالدین شاه بود که به فرمان او از یزد به تهران آمد و پس شکست حریفان، بازوبند پهلوان اولی را از ناصرالدین شاه دریافت کرد.