باشگاه خبرنگاران جوان؛ رضوان پاک منش - طرح‌های انتقال آب که قرار بود تحولی در تأمین آب شرب و کشاورزی استان ایجاد کنند، به دلایل مختلفی نیمه‌کاره رها شده یا روند اجرای آنها با کندی پیش می‌رود.

طرح‌هایی مانند انتقال آب از سد بختیاری، رودخانه کشکان، رودخانه تیره به مرکز استان و برخی دیگر از مناطق روستایی و شهری، سال‌ها پیش کلید خوردند، اما تاکنون یا به مرحله بهره‌برداری نرسیده‌اند یا تنها بخش‌هایی از آنها اجرا شده است. 
این در حالی است که بسیاری از مناطق لرستان، به‌ویژه در فصل تابستان، با کمبود آب شرب و تنش آبی مواجه‌اند.

آب در دوردست، رنج در نزدیکی؛ لرستان با طرح‌های ناتمام چه می‌کند؟

نورالدین نوریزدان مدیر عامل شرکت آب و فاضلاب لرستان گفت: فاز اول پروژه کاکا‌رضا قرار است در سال جاری (۱۴۰۴) به پایان برسد. مسیر‌های انتقال تست‌شده و آماده شست‌وشوی تونل و آب‌شکن هستند. استاندار استان نیز در روند اجرای پروژه فعالانه مشارکت دارد.

 وی افزود: شبکه‌های انتقال شهر‌های نورآباد و دورود اجرا شده‌اند، اما تصفیه‌خانه‌ها در این مناطق مغفول مانده‌اند. برای تصفیه‌خانه دورود و کوهدشت، انتخاب سرمایه‌گذار انجام شده است تا تا پایان سال جاری وارد مرحله اجرا شوند. در نورآباد هنوز موفقیتی حاصل نشده، اما برنامه جایگزین در نظر گرفته شده است.

 نوریزدان بیان کرد: پروژه انتقال آب به شهرستان‌های دیگر شامل رومشکان، پل‌دختر، کوهدشت، معمولان و سپیددشت می‌شوند که از منابع مانند چاه و بی‌شه به کمک انتقال انجام می‌پذیرند تا در فصل گرم به صورت پایدار تأمین آب داشته باشند.
 

وی تاکید کرد: چالش مصرف غیرمجاز آب هدررفت ناشی از برداشت غیرمجاز و مصرف غیرهدفمند از جمله عواملی هستند که روند اصلاح آب‌رسانی را پیچیده کرده‌اند و برنامه‌های جدی برای کنترل آن آغاز شده است.

پروژه‌های انتقال آب در لرستان؛ سال‌ها وعده، قطره‌ای نتیجه!

عوامل مختلفی در عقب‌ماندگی و ناتمام ماندن این پروژه‌ها دخیل هستند. با توجه به گستردگی پروژه‌های عمرانی کشور، بودجه‌های تخصیص‌یافته به طرح‌های انتقال آب لرستان اغلب ناکافی بوده‌اند و در اولویت‌های پایین‌تری قرار گرفته‌اند.

 تغییرات مدیریتی در سطح وزارت نیرو و دستگاه‌های اجرایی استانی، موجب ناهماهنگی در پیشبرد طرح‌ها شده و پیگیری مستمر آنها را دشوار کرده است.

 برخی طرح‌ها با مخالفت گروه‌های محیط‌زیستی یا نگرانی‌های محلی درباره تبعات زیست‌محیطی و آسیب به منابع طبیعی همراه بوده‌اند.

 استان‌هایی مانند لرستان که در زمره مناطق محروم‌تر کشور قرار دارند، همواره از اولویت‌های توسعه‌ای پایتخت‌محور خارج بوده‌اند. این امر موجب شده که طرح‌های زیرساختی مهم، از جمله پروژه‌های آبی، در نیمه‌راه رها شوند.

طرح‌های انتقال آب در لرستان؛ نماد بی‌برنامگی در مدیریت منابع آبی

ادامه وضعیت فعلی، همزمان با تغییرات اقلیمی و کاهش بارندگی، می‌تواند تبعات جدی اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی برای استان به‌همراه داشته باشد. کشاورزی سنتی لرستان، که بر پایه رودخانه‌ها و منابع سطحی استوار است، در نبود زیرساخت‌های مناسب با بحران مواجه خواهد شد.

بازنگری در اولویت‌بندی پروژه‌ها، تخصیص بودجه پایدار، پیگیری مطالبه‌گرایانه مسئولان محلی، و دخیل‌کردن جوامع بومی در تصمیم‌سازی‌ها می‌تواند گامی در جهت احیای این طرح‌ها باشد.

طرح‌های انتقال آب در لرستان، نمادی از فرصت‌های ناتمام در یک استان مستعد است. احیای این پروژه‌ها نه‌تنها می‌تواند بحران آب در استان را کاهش دهد، بلکه نقشی مهم در توسعه پایدار و جلوگیری از مهاجرت جمعیت روستایی به شهر‌ها خواهد داشت.