
باشگاه خبرنگاران جوان ؛ سارا بابایی - خرمآباد، مرکز لرستان، سالهاست با معضل حملونقل عمومی دستوپنجه نرم میکند.
تاکسیها که باید نماد ایمنی و آسایش در جابهجایی مردم باشند، امروز خود به یکی از اصلیترین مشکلات این حوزه تبدیل شدهاند.
افزایش سن ناوگان تاکسیرانی، استهلاک بالا و نبود جایگزین مناسب، نهتنها امنیت شهروندان را تهدید میکند بلکه فشار اقتصادی سنگینی بر رانندگان وارد کرده است.
از سوی دیگر، کندی در فرآیند نوسازی، بیاعتمادی عمومی به سیستم حملونقل شهری را تشدید کرده است.
وقتی خیابانهای یک شهر با خودروهایی پر شده که بیشترشان عمری بالای یک دهه دارند، پرسش اصلی این است: چه نهادی قرار است بار سنگین نوسازی و ارتقای ناوگان را به دوش بکشد؟
تاکسیهایی که عمرشان به پایان رسیده است
مسعود ارمغان، مدیرعامل سازمان حملونقل بار و مسافر شهرداری خرمآباد، در گفتوگویی از وضعیت نامناسب تاکسیهای این شهر پرده برمیدارد: در حال حاضر حدود ۲۳۰۰ دستگاه تاکسی در خرمآباد فعال هستند. میانگین سنی ۷۰ درصد این ناوگان فرسوده است و متأسفانه بیش از ۲۰ درصد آنها بهاصطلاح اسقاطی محسوب میشوند؛ یعنی عملاً قابلیت تردد ایمن در سطح شهر را ندارند.
این آمار نشان میدهد بخش بزرگی از تاکسیهای موجود، نهتنها توان ارائه خدمات مناسب را ندارند، بلکه با افزایش احتمال بروز حوادث، امنیت مسافران و رانندگان را هم با چالش مواجه کردهاند.
گره کور تسهیلات بانکی
ارمغان در ادامه بزرگترین مانع در مسیر نوسازی تاکسیها را ضعف حمایتهای مالی عنوان میکند:مشکل اصلی این است که دولت توان اعطای تسهیلات ارزانقیمت را ندارد. ما از طریق شهردار و شورای شهر در حال رایزنی با بانکهای استان هستیم تا شاید بتوانیم وامهای کمبهره برای رانندگان تأمین کنیم.
با توجه به افزایش قیمت خودرو و کاهش قدرت خرید رانندگان، دریافت تسهیلات کمبهره تنها روزنه امید برای بازسازی ناوگان محسوب میشود. در غیر این صورت، فرآیند نوسازی همچنان متوقف خواهد ماند.
خودروسازان، حلقه مفقوده نوسازی
مسئولان تاکسیرانی خرمآباد تنها مشکل را در حوزه تأمین مالی نمیبینند؛ کمبود عرضه خودرو توسط خودروسازان نیز مانع بزرگی است.
ارمغان میگوید:یکی دیگر از چالشهای جدی این است که شرکت ایرانخودرو خودروی بهروز و کافی در اختیار ما قرار نمیدهد. همین موضوع باعث شده روند نوسازی بسیار کند و فرسایشی شود.
وقتی رانندگان حتی در صورت دریافت وام، امکان خرید خودرو جایگزین ندارند، طرحهای نوسازی عملاً روی کاغذ باقی میماند.
فشار مضاعف بر رانندگان و شهروندان
فرسودگی تاکسیها تنها به کاهش کیفیت خدمات ختم نمیشود؛ هزینههای نگهداری بالا، استهلاک موتور و مصرف سوخت زیاد، معیشت رانندگان را به شدت تحت تأثیر قرار داده است.
از سوی دیگر، شهروندان نیز ناچارند با تاکسیهایی جابهجا شوند که هم آلایندگی بالایی دارند و هم از نظر ایمنی و راحتی فاصله زیادی با استانداردهای روز دارند.
بحران فرسودگی تاکسیها در خرمآباد یک معضل محلی نیست؛ بلکه نمادی از وضعیت بسیاری از شهرهای کشور است.
برای حل این مشکل، تنها پیگیریهای شهرداری و شورای شهر کافی نخواهد بود.
لازم است دولت، بانکها و خودروسازان در یک برنامه مشترک و جدی، مسیر نوسازی ناوگان را تسهیل کنند. در غیر این صورت، تاکسیهای فرسوده همچنان در خیابانهای خرمآباد به حرکت ادامه خواهند داد؛ خودروهایی که بیش از آنکه بخشی از راهحل باشند، خود تبدیل به بخشی از بحران شدهاند.