باشگاه خبرنگاران جوان؛ حسین مهدی تبار- نشست سالانه جکسون هول، یکی از مهم‌ترین گردهمایی‌های بانکداران مرکزی جهان در وایومینگ، امسال تحت‌الشعاع فشارهای سیاسی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا قرار گرفت. او ماه‌هاست بانک مرکزی را برای کاهش نرخ بهره تحت فشار گذاشته، در حالی که افزایش تعرفه‌ها موجب رشد تورم شده است. به گزارش اکونومیست، ترامپ حتی یکی از اعضای هیئت‌مدیره فدرال رزرو را به تخلفات مالی متهم کرده و تهدید به برکناری او کرده است. در همین حال، آخرین سخنرانی جروم پاول به عنوان رئیس فدرال رزرو با ایستادن حاضران و تشویق ممتد همراه شد؛ نشانه‌ای از همبستگی در برابر فشارهای سیاسی.

با وجود این، پاول در سخنان خود لحنی ملایم‌تر داشت و همین امر بسیاری را به این نتیجه رساند که فشارهای رئیس‌جمهور در نهایت در حال تأثیرگذاری است. اقتصاددانان حاضر در نشست، درگیر بحثی جدی بر سر بهترین واکنش به تورم ناشی از تعرفه‌ها بودند. اصل مشهور «تیلور» می‌گوید نرخ بهره باید بیش از افزایش تورم بالا برود تا ثبات حفظ شود؛ محاسبات نشان می‌دهد که تعرفه‌های ترامپ تا پایان سال ۰/۸ درصد به تورم افزوده‌اند. اما همان‌طور که به گزارش اکونومیست آمده است، تجربه تاریخی نشان می‌دهد بانک‌های مرکزی اغلب از این قاعده عدول کرده‌اند و اعتبار آن‌ها می‌تواند نقش مهمی در مهار انتظارات تورمی ایفا کند.

این مسئله پس از همه‌گیری کرونا هم دیده شد؛ فدرال رزرو در ابتدا تورم را «گذرا» تلقی کرد و دیر واکنش نشان داد، اما نهایتاً توانست آن را کنترل کند. در عوض کشورهایی که نرخ بهره را سریع و شدید بالا بردند، تورم بیشتری تجربه کردند. اکنون پرسش اصلی این است که اعتبار بانک مرکزی آمریکا تا چه اندازه باقی مانده است و آیا فشارهای سیاسی آن را تضعیف نکرده است.

ترامپ اما اهداف دیگری هم دارد. به گزارش اکونومیست، یکی از دلایل اصلی او برای فشار بر بانک مرکزی، کاهش هزینه تأمین مالی بدهی‌های ملی آمریکا است؛ بدهی‌ای که به حدود ۱۰۰ درصد تولید ناخالص داخلی رسیده و با وجود درآمدهای تعرفه‌ای، کسری بودجه سال جاری نزدیک به ۶ درصد تولید ناخالص داخلی پیش‌بینی می‌شود. هرچه این بدهی افزایش یابد، احتمال دخالت سیاستمداران در کار فدرال رزرو بیشتر می‌شود.

در همین نشست، پژوهشی از دانشگاه هاروارد نشان داد که با وجود بحران بودجه ناشی از سالمندی جمعیت، اشتهای سرمایه‌گذاران برای خرید اوراق قرضه دولتی آمریکا می‌تواند دولت را تا پایان قرن قادر سازد بدهی‌هایی تا سطح ۲۵۰ درصد تولید ناخالص داخلی را هم مدیریت کند. اما بسیاری از کارشناسان هشدار دادند که مشکل اصلی نه «سطح بدهی» بلکه «شوک‌های اقتصادی» است که می‌تواند ناگهان تعادل مالی را بر هم بزند.

به گزارش اکونومیست، در نهایت نگرانی اصلی این است که فشارهای سیاسی، استقلال فدرال رزرو را تهدید کند. تجربه تاریخی نشان داده است که مهار تورم نیازمند صبر، انضباط و باور عمومی به استقلال بانک مرکزی است. اگر شهروندان و بازارها تصور کنند تصمیمات پولی تحت نفوذ سیاسی گرفته می‌شود، دستیابی همزمان به نرخ بهره پایین و تورم پایین تقریباً غیرممکن خواهد شد.